Vanochtend las ik een artikel in De Groene Amsterdammer over het Christelijk Nationalisme in de VS : “Onze strijd wordt niet met geweren gevoerd. Nog niet” (NB: u kunt zonder abonnement gratis drie artikelen per maand lezen maar beter nog: neem een abonnement – kan digitaal voor €10,-/mnd)
Dit artkel staat niet op zich maar is deel van het dubbeldikke kerstnummer van DeGroene in 2025 (God is Terug).
Het gaat over het hoofdonderwerp van mijn blog dat ik schreef naar aanleiding van mijn Niet Naar Santiago project: de invloed van het christendom op onze samenleving met al zijn negatieve uitwassen. Dit artikel in DeGroene sluit er naadloos bij aan. Ik citeer:
‘Vader, wij tillen ons land op naar U en danken U voor de duidelijke hand die U had in de presidentsverkiezingen van vorig jaar en de kabinetsbenoemingen sindsdien’,
[…]
‘Wij prijzen uw prominente rol bij de benoeming van leiders die zich inzetten voor waarheid, gerechtigheid en rechtschapenheid. Wij staan stil bij Pete Hegseth en danken U voor hem.’ (zie b.v. over Pete Hegseth ook mijn blog “Sargasso, Religie en Montesquieu instituut“)
[…]
Deze Hegseth gaat niet naar een Crec-kerk omdat die om de hoek ligt, maar omdat hij Wilsons ideeën deelt. ‘Deus vult’, leest een van zijn tatoeages: ‘God wil het’, de strijdkreet van de kruisvaarders. Hegseth meent dat ‘wie van de voordelen van de westerse beschaving geniet, een kruisvaarder moet bedanken’. Hij vindt dat een soortgelijke slag om Amerika nodig is. ‘We willen niet vechten, maar net als onze medechristenen duizend jaar geleden moeten we wel’, schreef hij in American Crusade. ‘Onze Amerikaanse kruistocht gaat niet over letterlijke zwaarden, en onze strijd wordt niet met geweren gevoerd’, voegde hij toe. ‘Nog niet.’
Het artikel van Rutger van der Hoeven staat vol met dit soort indicaties en het besluit met:
Wie door American Reformer klikt, ziet al snel hoe alles in elkaar valt: de ideeën over protestanten die hun eigen gemeenschappen moeten stichten, politieke macht moeten grijpen en zich voorbereiden op geweld van de zeer machtige vijand, die eigen naties moeten stichten. Er wordt gefilosofeerd over hoe een theocratie eruit zou zien. Gemeenschappen zoals RidgeRunner zijn in dat universum geen frivole projecten, maar existentiële ondernemingen – en Gainesboro is er ongetwijfeld nog lang niet vanaf.
‘Amerikaanse politiek gaat de richting van de natuurstaat op’, schrijven Abbotoy en Fischer op American Reformer: ‘In de natuurstaat worden meningsverschillen opgelost door macht. We gaan deze realiteit niet uit de weg. Onze verplichtingen als christelijke mannen – als echtgenoten, vaders, buren en Amerikanen – vereisen dat we macht vergaren en uitoefenen. Als dit u beangstigt, denk dan eens aan een wereld waarin alleen onze vijanden deze mentaliteit hebben.’
Het is serieus schrikbarend zo te lezen wat er aan het veranderen is in de VS, maar mijn voorspellingen – minder expliciet misschien – waren correct. Voor een ingang op dit onderwerp op mijn blog zie ook De Hedendaagse Kruistocht – kort en De theocratie die VS heet. Ook Trump, Gog en Magog is niet onaardig al zeg ik het zelf.
NB: Nogmaals, ik ga dit blog niet opnieuw opstarten maar als er belangrijke of interessante observaties zijn kriebelt het. Vandaar.